Fall And The Spirits

GÖLGERİN LORDU Respice post te. Hominem te esse memento. Memento mori. “Arkana bak. Sıradan bir insan olduğunu hatırla. Bir gün öleceğini hatırla.” Herkese selamm. Kitabı okumamın üzerinden aylar geçse de aklımda kalan parça parça sahnelerle elimden geleni yapmaya çalışacağım. Cassandra Clare daha ne kadar beni kalemine hayran bırakabilirsin?  Nereden başlasam bilemiyorum. Birinci kitabın sonunda Julian ve Emma’nın ilişkilerinin çıkmaza girmesinden sonra aylarca ikinci kitabın çıkmasını beklemiştim. Cassandra Clarein kitaplarındaki ilişki çıkmazları beni neden bu kadar strese sokuyor hiçbir fikrim yok ama kitap boyunca Julian ve Emma’nın birbirinden uzaklaştığı sayfaları yakmak istedim.     Emma onun karşısında tüm benliği ta en derinlerinde sızlayarak dikilmişti. Julianı söküp atmaya çalıştığı her yeri bir uzvunu kaybetmişçesine kanıyordu. Tabii kitapta sadece bu çiftten ziyade Mark ve Cristina vardı ki, araya giren Kieran kafaları karıştırdı. Kitabın başlar

SAHTE KRALLIK "Se nin için gelirdim," dedi ve İnej'in ona attığı temkinli bakışları görünce tekrar söyledi. "Senin için gelirdim. Yürüyemeseydim bile sürünerek gelirdim. Ne kadar yaralı olursak olalım oradan birlikte savaşarak çıkardık. Bıçaklar çekili. Ateş ederek. Çünkü biz böyleyiz. Mücadeleyi asla bırakmayız." B Bu kitabın yorumunu geciktirdiğim için kendimi suçlu hissediyorum desem yeridir.   Yazar kitabı öyle bir yerde bitirmişti ki neye uğradığımı şaşırıp direk ikinci kitaba koştum. Birinci kitabın sonu beni öyle etkilemişti ki direk o gün yorumlunu girmiştim. Çabucak ikinci kitaba geçince seriye veda etmenin  gerçeği yüzünüze tokat gibi çarptı. Büyük umutlarla başladığım ikinci kitapta Kaz Brekkerın vurdumduymaz tavırları hafif bir ne oluyor ya dememi ve sinirimin bozulmasını tetikledi. Fakat kesinlikle bundan sonra yaşanan olaylar bunları hemen unutturdu. Özellikle Matthias ve Nina’nın daha fazla objektif altına alınması benim içi

HAMLET  "Çalmaya kalkıyorsunuz beni. Perdelerimi bilirmiş gibi davranıyorsunuz. Sırlarımı üfürmek istiyorsunuz yüreğimden; en yüksek, en alçak sesleri çıkarmak istiyorsunuz benden."  Yorum yapmayı parmaklarım heyecanlı heyecanlı klavyeye dokunurken size hislerimi bir çırpıda anlatmayı o kadar özlemişim ki. Geri dönmemin şerefine Hamlet'i getirdim yanımda. Uzun zaman olmuş bir kitabı bağlanarak okuyup, neresini çizeceğimi şaşırmayalı.   Yıllardır, kelimelerindeki şifreyi çözmeye çalışıyoruz Shakespearin, sahnelerde sergiliyor, bilinçaltının çılgın gölgelerindeki yansımalardan parçalar almak için can atıyoruz. Kelimelerinin yoğunluğu altında eziliyoruz.  Olmak ya da olmamak işte tüm mesele bu diyor Shakespeare.  Düşüncelerimizin katlanması mı güzel,  Zalim kaderin yumruklarına, oklarına Yoksa diretip bela denizlerine karşı  Dur, yeter! demesi mi   diye devam ediyor. Yıllardır evirip çevirip, ısıtarak aynı sözleri tekrar önümüze alıyoruz.  &quo