Gölgelerin Lordu - Cassandra Clare

GÖLGERİN LORDU

Respice post te. Hominem te esse memento. Memento mori.“Arkana bak. Sıradan bir insan olduğunu hatırla. Bir gün öleceğini hatırla.”

Herkese selamm. Kitabı okumamın üzerinden aylar geçse de aklımda kalan parça parça sahnelerle elimden geleni yapmaya çalışacağım.

Cassandra Clare daha ne kadar beni kalemine hayran bırakabilirsin?  Nereden başlasam bilemiyorum.

Birinci kitabın sonunda Julian ve Emma’nın ilişkilerinin çıkmaza girmesinden sonra aylarca ikinci kitabın çıkmasını beklemiştim. Cassandra Clarein kitaplarındaki ilişki çıkmazları beni neden bu kadar strese sokuyor hiçbir fikrim yok ama kitap boyunca Julian ve Emma’nın birbirinden uzaklaştığı sayfaları yakmak istedim. 

  

Emma onun karşısında tüm benliği ta en derinlerinde sızlayarak dikilmişti. Julianı söküp atmaya çalıştığı her yeri bir uzvunu kaybetmişçesine kanıyordu.

Tabii kitapta sadece bu çiftten ziyade Mark ve Cristina vardı ki, araya giren Kieran kafaları karıştırdı. Kitabın başlarının biraz durgun geçeceğini düşünmüştüm, fakat yazar bol keseden  gölge avcıları dünyasına ait ne varsa önümüze döktü. 

Kitapta hoşuma giden en güzel ayrıntı Tessa ve Jem’in enstütiye gelip, olaylara karışmasıydı şüphesiz.

Kit, Ty ve Livvy üçlüsünün arasındakiler kitabın başından sonuna kadar hepimizin dikkatini çektiğini düşünüyorum.  

Kitabın hiçbir sayfasında sıkıldığımı hatırlamıyorum. Bana göre eksik olan tek şey birinci kitapta bölümlerin başındaki dikkatimi çeken, okumaktan zevk aldığım, şiir ve aforizmaların yokluğuydu.

Kitabın sonunda yazar yine nutkumun tutulmasına sebep oldu.
 Üçüncü kitabın yorumunda görüşmek üzere.